Ευχή ή κατάρα

Κάποτε ζούσε ένας ενάρετος άνθρωπος οπότε για να τον ευχαριστήσει ο Θεός έστειλε έναν άγγελο για να τον ξεναγήσει στον άλλον κόσμο. Πήγε και τον βρήκε ο άγγελος και του είπε ότι η ξενάγηση θα ξεκινήσει από την κόλαση. Όταν αντίκρισε την κόλαση δεν πίστευε στα μάτια του! Ήταν μια μεγάλη αίθουσα, λαμπροφωτισμένη και στη μέση ένα τραπέζι γεμάτο όλα τα αγαθά, φαγητά, φρούτα, γλυκά, ποτά!!! Καμία σχέση με ότι είχε ακούσει για τις περιγραφές της κόλασης με τα καζάνια και τις λυόμενες πίσσες... Όταν πλησίασε λίγο πιο κοντά είδε ότι γύρω από το τραπέζι ήταν μαζεμένοι πάρα πολλοί άνθρωποι που «δειπνούσαν». Ο καθένας είχε στο χέρι του ένα κουτάλι και το βουτούσε σε όποιο πιάτο ήθελε και το έφερνε στο στόμα του, όμως δεν μπορούσε να φάει γιατί το κουτάλι ήταν τρύπιο και το φαγητό έπεφτε κάτω. Όσο και αν προσπαθούσαν, όσο γρήγορα και αν επιχειρούσαν να κάνουν την κίνηση, αποδεικνυόταν μάταιος κόπος. Τα μάτια τους χόρταιναν από τα φαγητά αλλά δεν μπορούσαν να χορτάσουν το στομάχι τους. Βασανίζοντας αιώνια από την ακόρεστη πείνα από τη μία και την πλούσια εικόνα των φαγητών από την άλλη. Κάποια στιγμή τον τράβηξε τον ξεναγούμενο ο άγγελος και πήγαν στον παράδεισο. Και εκεί το ίδιο, μια αίθουσα φωτισμένη λαμπρά, ένα τραπέζι γεμάτο όλα τα αγαθά και πολλοί άνθρωποι να κάθονται γύρω από τραπέζι. Κι εδώ ο καθένας κρατούσε ένα κουτάλι, μόνο που δεν έτρωγε  αλλά τάιζε τον διπλανό του. Έτσι χόρταιναν όλοι.

Θυμηθήκαμε αυτή την παλιά ιστορία, με αυτά που ακούμε καθημερινά για τραπεζικούς λογαριασμούς με πολλά εκατομμύρια ευρώ. Λογαριασμοί που ανήκουν όχι μόνο σε αυτούς που λέμε κροίσους, αλλά και σε καθημερινούς ανθρώπους, δικηγόρους, γιατρούς, δημόσιους  υπαλλήλους. Κάτοχοι τόσων πολλών  χρημάτων που μια ζωή δεν φτάνει για να καταναλωθούν. Το πώς έγιναν αυτά τα χρήματα όλοι το ξέρουμε, η απορία μας δεν είναι αυτή…  Τώρα που βλέπουν την οικονομία και την κοινωνία να καταρρέει γιατί δεν αρχίζουν να τα ξοδεύουν; Δεν λέμε να τα χαρίσουν, αλλά να καταναλώσουν, να κινηθεί η αγορά να δώσει μεροκάματα. Τι νόημα έχει η κατοχή τόσων χρημάτων όταν δεν ξοδεύονται, όταν δεν υπάρχει δημιουργία και κίνηση που χρηματοδοτείται από αυτά τα κεφάλαια; Πόσο απέχει ένας που έχει δύο εκατομμύρια στην τράπεζα και αρνείται να τα αγγίξει με αυτόν που έχει 50 ευρώ; Δεν υπάρχει καμία διαφορά, και οι δυο ζούμε φτωχά και μίζερα γιατί επί της ουσίας κανείς δεν έχει χρήματα. Τα χρήματα που δεν κινούνται είναι απλά λογιστικά νούμερα και τίποτε περισσότερο. Εμείς σαν πόλη έχουμε παράδοση στο παστάλιασμα και δεν λέμε να την χαλάσουμε.

Οι έχοντες και κατέχοντες ως πράξη αλτρουισμού προς την κοινωνία το λιγότερο που έχουν να κάνουν είναι τα ξοδέψουν για να τα χαρούν αυτά τα χρήματα και μαζί τους να χαρούν και αυτοί που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, βγάζοντας ένα μεροκάματο. Ένα μεροκάματο ίσως να σώσει έναν άνθρωπο, το έχει σκεφτεί κανείς απ’ όλους αυτούς; 

Κέντρο Οθωμανικών Σπουδών από το Ι.Μ.Α.R.Ε.Τ. - Καθηγητής του Α.Π.Θ. αρνείται την συμμετοχή του

Σκοπιμότητα ή προχειρότητα πίσω από την ανακοίνωση του ονόματος του;

Ένας μήνας πέρασε από την επίσκεψη του Αχμέτ Νταβούτογλου στην Καβάλα και την γνωστοποίηση μέσω του τουρκικού Τύπου της δημιουργίας Κέντρου Ιστορικών Οθωμανικών Σπουδών στην πόλη μας με συνεργασία Ινστιτούτο Μωχάμεντ Άλι και πανεπιστημίων της Τουρκίας. Μάλιστα από την έρευνα που κάναμε ανακαλύψαμε ότι στο εν λόγω κέντρο προΐσταται ο γνωστός τουρκολάγνος καθηγητής Οθωμανικής Ιστορίας Heath W. Lowry από το Bahcesehir University και Princeton University, χωρίς να έχει γίνει σαφές από πού προέκυψε σε αυτή τη θέση.

Το κέντρο αυτό που λειτουργεί ήδη κάτω από τον γενικό τίτλο «ΚΟΙΝΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ – ΚΟΙΝΑ ΣΥΝΟΡΑ» φέρεται να έχει την παρακάτω σύνθεση: Επικεφαλής είναι ο Enver Yucel από το πανεπιστήμιο του Bahcesehir και η Άννα Μισσιριάν Τζούμα από το Ινστιτούτο Μωχάμετ Άλι.  Ακαδημαϊκά μέλη είναι ο επίτιμος καθηγητής John Alexander από το ΑΠΘ, o καθηγητής Khaled Fahmy από το American University of Cairo and New York University, ο καθηγητής Feridun Emecen από το Istanbul University, ο καθηγητής Ismail E. Erunsal από το Marmara University, ο καθηγητής Ellias Kolovas από το Πανεπιστήμιο της Κρήτης, ο καθηγητής Heath W. Lowry από το Bahcesehir University και Princeton University και η δρ. Ιστορίας από το Μουσείο Μπενάκη Maria Tsigkakou. Τέλος σε διαφορετική κατηγορία συμμετέχουν και οι Τούρκοι καθηγητές Rukiye Kyneralp, Dr. Muhamment Hanefi Kutluoglu και Dr. Feryal Tansug. Από τα παραπάνω προκύπτει ότι στην υπόθεση φέρονται να συμμετέχουν μόνο δυο έλληνες πανεπιστημιακοί, όμως αυτό δεν είναι αλήθεια!!!

Μεταξύ αυτών που ανακοινώθηκαν ότι συμμετέχουν στο εγχείρημα φέρεται να είναι και ο καθηγητής Οθωμανικής Ιστορίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης John Alexander!!! Μόνο που στο ΑΠΘ ο ομότιμος καθηγητής κ. Ιωάννης Χ. Αλεξανδρόπουλος, ο οποίος δραστηριοποιείται στο γνωστικό αντικείμενο της Οθωμανικής Ιστορίας δεν γνωρίζει τίποτα!!! Να είναι ένα ακόμη δείγμα προχειρότητας με την οποία δημιουργήθηκε αυτό το κέντρο, να υπάρχει κάποια σκοπιμότητα που αγνοούμε; Τα συμπεράσματα δικά σας.

Η αλήθεια είναι ότι ο κ. Ιωάννης Αλεξανδρόπουλος μόλις πληροφορήθηκε από το ρεπορτάζ του «Χ» την συμμετοχή στο εν λόγω κέντρο έσπευσε με επιστολή του να βάλει τα πράγματα στην θέση τους, διευκρινίζοντας ότι πολύ απλά ποτέ δεν του ζητήθηκε να συμμετάσχει!!!

Παραθέτουμε την επιστολή του κ. Αλεξανδρόπουλου:

«Αξιότιμε κύριε Σπανέλη,

Με ενδιαφέρον μόλις πληροφορήθηκα από δημοσίευμά σας για την ύπαρξη του, κατά τα φαινόμενα, άχρι ιδρυθέντος  διεθνούς επιστημονικού ιδρύματος I.M.A.R.E.T. με έδρα την Καβάλα. Μεγάλη όμως έκπληξη μου προκάλεσε η δεδηλωμένη συμμετοχή μου, μαζί με σημαντικούς συναδέλφους,  στον (κατ΄ αλφαφητική σειρά) κατάλογο των academic members.

Οφείλω να σημειώσω ότι μέχρι στιγμής ουδεμία γνώση είχα για την πρόθεση ή τις διεργασίες ίδρυσης της ελληνο-τουρκικής αυτής συνεργασίας και, σπουδαιότερο, ποτέ  δε μου ζητήθηκε εκ των προτέρων ---γραπτά ή προφορικά-- η συμμετοχή μου.

Με τιμή,

Ι.Χ. Αλεξανδρόπουλος

Ομότιμος Καθηγητής ΑΠΘ

(John C. Alexander Professor Emeritus Aristotle University of Thessaloniki)»

Ερώτηση στη Βουλή

Στις 15 Μαρτίου, λίγο μετά την γνωστοποίηση της λειτουργίας του Κέντρου Ιστορικών Οθωμανικών Σπουδών στην Καβάλα, κατέθεσαν ερώτηση στη Βουλή, τρείς βουλευτές του ΛΑΟΣ, απευθυνόμενοι στον υπουργό Εξωτερικών κ. Δημήτρη Δρούτσα. Στην ερώτηση που υπογράφουν οι κ.κ. Άδωνης Γεωργιάδης, Θανάσης Πλεύρης και Ιωάννης Κοραντής, αναφέρονται όλα τα στοιχεία που έχουν γίνει γνωστά μέσα από το ρεπορτάζ του «Χ» και καταλήγουν οι τρείς βουλευτές σε μερικά ερωτήματα. Όπως, αν αληθεύει ότι έχει δημιουργηθεί το εν λόγω κέντρο στην Καβάλα και κάτω από ποιές συνθήκες λειτουργεί, πότε συμφωνήθηκε και κάτω από ποιους κανονισμούς λειτουργεί - λαμβάνοντας υπόψη ότι στην Καβάλα δεν υπάρχει κάποια σχετική με το θέμα πανεπιστημιακή έδρα, ρωτάνε επίσης αν υπάρχουν αντίστοιχα κέντρα στην Τουρκία που να λειτουργούν υπό τις ευλογίες της τουρκικής κυβέρνησης και να ασχολούνται με την ελληνική ιστορία και  παράδοση, ρωτάνε  για αν οι υπεύθυνοι του κέντρου θα ορίζονται από τις ελληνικές υπηρεσίες ή από την τουρκική κυβέρνηση και καταλήγουν με το ερώτημα για το αν έχει κάνει κάτι η Τουρκία για την αποκατάσταση των απόγονων των γενοκτονηθέντων και των θύματων του κεμαλικού καθεστώτος;

Ακριβώς ένα μήνα μετά και το ΥΠΕΞ δεν έχει δώσει καμία απάντηση, στα εύστοχα πραγματικά ερωτήματα. Ούτε όμως και από το Κέντρο Οθωμανικών Ιστορικών Σπουδών ή από το Ινστιτούτο Μωχάμεντ Άλι έχουν δοθεί πληροφορίες και διευκρινήσεις για τα ζητήματα που έχουν τεθεί. Τι νόημα έχει αυτή η σιωπή;

Ένα ακόμα δείγμα της νεοθωμανικής επέκτασης - H Ziraat Bank και στη Καβάλα

Αναζητεί ακίνητο στο κέντρο της πόλης

Εξαπλώνεται ακόμη περισσότερο προκαλώντας μεγάλη ανησυχία

Μετά την Αθήνα, την Κομοτηνή, την Ξάνθη, την Κω και τη Ρόδο η τουρκική τράπεζα Ziraat Bank ετοιμάζει να ανοίξει τις δουλειές της και στην Καβάλα. Η επέκταση της εν λόγω τράπεζας είναι συνυφασμένη με περιοχές όπου διαμένει ισχυρό μουσουλμανικό στοιχείο και υποτίθεται ότι μέσω της πολιτικής δανείων που ακολουθεί προσπαθεί να προσεταιριστεί και οικονομικά το μουσουλμανικό στοιχείο. Γι’ αυτό προκαλεί προβληματισμό αν όχι έκπληξη το γεγονός της επέκτασής της και στην Καβάλα, όπου ως γνωστό δεν υπάρχει μουσουλμανική μειονότητα με εξαίρεση μερικές δεκάδες αιγύπτιων αλιεργατών οι οποίοι δεν έχουν καμία σχέση με την Τουρκία… Στελέχη της τράπεζας βρέθηκαν τις προηγούμενες ημέρες στην Καβάλα και είχαν επαφές για ενοικίαση ακινήτου στο κέντρο της πόλης, χωρίς όμως ακόμη να καταλήξουν κάπου.

Η τράπεζα αυτή ενεργεί μέσα στα γενικότερα πλαίσια εκτουρκισμού της Ελληνικής Θράκης, γεγονός που μάλλον αφήνει αδιάφορους τους καρεκλοκένταυρους των Αθηνών, οι οποίοι δεν νιώθουν καμία απειλή από τις επιχειρηματικές δραστηριότητες του τουρκικού τραπεζικού ομίλου στη Θράκη!!! Ε, τώρα στα σχέδια της εντάσσεται και η Καβάλα, αφού είναι θέμα χρόνου να ανοίξει το επόμενο κατάστημά της.

Αν θεωρείται ότι και αυτή η κίνηση είναι άσχετη με την πρόσφατη επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου στην Καβάλα, δεν έχετε πέσει έξω. Εμείς το είχαμε γράψει και τότε ότι ο κ. Νταβούτογλου δεν ήρθε στην Καβάλα για τουρισμό αλλά για μεγάλες μπίζνες. Η αργή έγινε με το Κέντρο Ιστορικών Οθωμανικών Σπουδών οπότε μετά την πολιτιστική τώρα αρχίζει και η οικονομική επέλαση.

Επέκταση στο Κίρτζαλι της Βουλγαρίας

Επίσης σύμφωνα με δημοσιεύματα του Βουλγαρικού Τύπου οι δραστηριότητες του τουρκικού οικονομικού τραπεζικού οργανισμού Ziraat Bank επεκτείνονται και στην γειτονική νότια Βουλγαρία κα συγκεκριμένα στην πόλη Κίρτζαλι, όπως γράφτηκε στην "Rodop Ruzgari". Να θυμίσουμε πως στη νότια Βουλγαρία διαμένει μεγάλος μουσουλμανικός πληθυσμός ο οποίος φαίνεται να γίνεται "στόχος" των οικονομικών (και όχι μόνο) επιτελών της Άγκυρας.

Ποια είναι η Ziraat Bank

Η εν λόγω τράπεζα, η οποία διατηρεί και υποκαταστήματα στα κατεχόμενα, ξεκίνησε την επιχειρηματική της δραστηριότητα στην Ελλάδα το 2008. Τότε ίδρυσε υποκαταστημάτων στην Αθήνα, την Κομοτηνή και την Ξάνθη, αποκτώντας ταχέως πελάτες, στους οποίους προσφέρει, καταναλωτικά δάνεια με χαμηλό επιτόκιο, μόλις 3% ετησίως, τη στιγμή που οι ελληνικές τράπεζες απαιτούν επιτόκια 12%-16%!

Πρόσφατα και ο καθηγητής Ιστορίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης Φάνης Μαλκίδης αναφέρθηκε στην δράση της μιλώντας σε εκδήλωση για το διωγμό των ελλήνων της Ίμβρου. Συγκεκριμένα σημείωσε ότι «η επιβολή του φόρου περιουσίας (varlik vergisi) το 1942, προετοίμασε το 1955 και το 1964. Μέσα σε δύο μήνες από την επιβολή του νόμου (Δεκέμβριος 1942 - Ιανουάριος 1943), είχαν αλλάξει χέρια χιλιάδες ακίνητα, τα έσοδα μέσα σε δύο μήνες ήταν 221 εκατομμύρια λίρες, όταν από το φόρο για τα αγροτικά προϊόντα την περίοδο 1944-1948 για όλη την τουρκική επικράτεια ήταν 229 εκατομμύρια λίρες. .Όλα τα έσοδα από το φόρο εναντίον των Ελλήνων κατατέθηκαν στην κρατική αγροτική Τράπεζα (Ζιράτ), η οποία λειτουργεί από το Φεβρουάριο του 2009, στη Θράκη».

Όπως καταλαβαίνεται η Ziraat Bank έρχεται να ελέγξει την οικονομική ζωή και της Καβάλας με χρήματα από την εκποίηση της περιουσίας των Ελλήνων της Πόλης, της Τενέδου και της Ίμβρου. Δεν νομίζεται ότι θα πρέπει να την «καλοδεχθούμε» όπως επιβάλουν οι επιταγές των νέο-οθωμανών για να μην κατηγορηθούμε ως ακραίοι και σκοταδιστές;

Το αδιέξοδο

Θα αργήσουμε να βγούμε από την κρίση και ένας λόγος είναι ότι μόλις τώρα κάποιοι αρχίζουν να ψελλίσουν τους λόγους που μας οδήγησαν στην κρίση. Αν εξαιρέσουμε την ελληνική ιδιαιτερότητα και ότι είναι συνάρτηση αυτής, το σύνολο του δυτικού κόσμου διέρχεται μια  δομικού χαρακτήρα κρίση, η οποία παραμένει άγνωστο το πώς θα ξεπεραστεί. Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Δύση είναι ότι αναπτύχθηκε με πολύ γρήγορους ρυθμούς η τεχνολογία και η επικοινωνία – τα όσα συνέβησαν τα τελευταία 30 χρόνια μπορούν να συγκριθούν μόνο με τους τελευταίους αιώνες της ανθρώπινης ύπαρξης – γεγονός που ανέτρεψε παραδοσιακές δομές στην κοινωνία και την οικονομία, χωρίς να υπήρχε μια πρόβλεψη του τρόπου διαχείρισης των όσων θα επακολουθούσαν. Τα όσα συνέβησαν οδήγησαν σε μια κρίση τόσο το ίδιο το μοντέλο όσο και τον ίδιο τον άνθρωπο. Σήμερα περισσότερο από ποτέ άλλοτε τίθεται το ζήτημα της ανακατανομής του πλούτου, μιας και η ίδια η τεχνολογία από τη μία τον δημιουργεί με ξέφρενους ρυθμούς και από την άλλη έχει ανάγκη άτομα ικανά – τουλάχιστον οικονομικά – να την καταναλώσουν. Ακόμη και αυτό να γίνει, θα εκτονώσει την κατάσταση προσωρινά πυροδοτώντας ένα νέο κύμα καταναλωτισμού, το οποίο θα μας φέρει πιο κοντά στα αδιέξοδα. Και ποια είναι αυτά; Μα η διαχείριση της ατομικότητας μέσα σε ένα νέο πλαίσιο συλλογικότητας, όπως αυτό καθορίζεται από την τεχνολογία και την επικοινωνία.

Περισσότερο από ποτέ άλλοτε στην εποχή μας, η ανθρώπινη ύπαρξη έχει συναίσθηση της ατομικότητάς της αλλά συγχρόνως, επειδή απουσιάζει ένα σύγχρονο φιλοσοφικό και θεολογικό πλαίσιο, άλλοτε αυτή την αίσθηση την βιώνει ως ελευθερία και άλλοτε ως ανυπόφορο βάρος. Θα επαναλάβουμε αυτό που πολλάκις έχουμε επισημάνει από αυτή την στήλη, η γνώση της ιστορικότητας και οι στέρεες βάσεις της παράδοσης δεν είναι σε όλες τις περιπτώσεις τα όρια της φυλακής μας, αλλά και τα όρια της ελευθερίας μας. Εξαρτάται πως το βλέπει κανείς και η ματιά αυτή καθορίζεται από την ισορροπία ανάμεσα στην αίσθηση της ατομικότητας και της ένταξης σε μια συλλογικότητα η οποία προσφέρει ασφάλεια, ευκαιρίες για βελτίωση και προοπτικές μιας ευζωίας.

Από την στιγμή που δεν υπάρχει αυτό θα ζούμε χιλιάδες αντινομίες. Για παράδειγμα ένα άτομο που από την μια αρνείται να συζητήσει το πρόβλημά του με ένα οικείο πρόσωπο ή με ένα πνευματικό καθοδηγητή, την ίδια ώρα μπορεί να «βγει» στο διαδίκτυο και όχι μόνο να αποκαλύψει όλα τα προσωπικά του δεδομένα αλλά και τα βαθύτερα ζητήματα που ταλαιπωρούν την ύπαρξή του. Ίσως να έχει την αίσθηση ότι μιλάει στο κενό και αυτό προσφέρει την ασφάλεια της ανεμπόδιστης εξομολόγησης, όμως όλοι γνωρίζουμε ότι δεν είναι έτσι.

Δεν εμπιστευόμαστε το γνωστό και οικείο και παραδινόμαστε άνευ όρων και προϋποθέσεων στο άγνωστο. Αν αυτό δεν είναι ένα άλμα στο κενό, χωρίς προστατευτικό δίκτυ από κάτω, τι είναι άραγε;

Αν δεν λυθούν αυτά τα προβλήματα η οικονομική κρίση θα συνεχίσει να είναι μέρος της συμπτωματολογίας ενός καταρρέοντος συστήματος. Γι’ αυτό η αντιμετώπιση του προβλήματος δεν μπορεί να είναι ζήτημα των οικονομολόγων και τον πολιτικών, αλλά ανθρώπων βαθιά πνευματικών τους οποίους όμως ακόμη δεν φτάσαμε στο σημείο να αρχίσουμε να τους αναζητούμε.

Ανομολόγητη χρεωκοπία

Όλο και περισσότερο θυμίζουμε κάτι χρεωκοπημένα βασίλεια του μεσαίωνα όπου ενώ ο βασιλιάς ήταν νεκρός κανείς δεν το ομολογούσε μέχρι να βρεθεί λύση στο πρόβλημα της διαδοχής. Το ίδιο συμβαίνει και με εμάς, μόνο που εδώ δεν είναι  νεκρός ο βασιλιάς, αλλά η οικονομία. Βγήκε τις προάλλες ο υπουργός Υγείας κ. Λοβέρδος και κάλεσε την κυβέρνηση «να πει όλη την αλήθεια στο λαό»!!! Ποια αλήθεια; Μα φυσικά ότι η οικονομία είναι νεκρή. Όλοι το γνωρίζουν αλλά κανείς δεν το ομολογεί ό,τι η οικονομία έχει χρεοκοπήσει και δεν το ομολογούν, όχι γιατί μας λυπούνται και σκέπτονται το σοκ που θα υποστούμε, αλλά πολύ απλά επειδή δεν έχουν εξασφαλίσει τα συμφέροντα των δανειστών μας…

Έτσι διάγουμε βίο υπό καθεστώς ανομολόγητης χρεωκοπίας, έχουμε πάρει αναστολή εκτέλεσης του πλειστηριασμού… για πόσο όμως ακόμη; Όμως όσο το αναβάλουν δεν κερδίζουμε τίποτα, απεναντίας επιτρέπουν να θρέφονται φρούδες ελπίδες με αναμενόμενη συνέχεια μια πιο μεγάλη απογοήτευση, ίσως μεγαλύτερη και από την ίδια τη χρεωκοπία.

Φυσικά δεν χρειάζεται να έχει κανείς πολύ μυαλό για να καταλάβει ότι η χρεωκοπία είναι καθολική και δεν περιορίζεται μόνο στην οικονομία, είναι χρεωκοπία του πολιτικού συστήματος το οποίο ανδρώθηκε ως διαχειριστής των δανεικών και της ίδιας της κοινωνίας η οποία κυριολεκτικά ευνουχίστηκε σαν συνείδηση και αδυνατεί πλέον να αντιδράσει θετικά στην πρόκληση της κρίσης, γι’ αυτό και επιλέγει .

Ακόμη και αν δεν υπήρχε το μνημόνιο έπρεπε να το είχαμε συντάξει μόνοι μας, για να σταματήσουμε το κατήφορο του δανεισμού. Θα ήταν τότε μέρος ενός γενικότερου σχεδίου ανάταξης της κρατικής οντότητας και επαναπροσδιορισμού της σχέσης μας με αυτήν. Κάτι το οποίο δεν συμβαίνει σήμερα όπου η κυβέρνηση παίζει το ρόλο της κακιάς μητριάς σε βάρος των πολιτών. Πως όμως θα μπορούσαμε να φτάσουμε στο σημείο από μόνοι μας να απαιτήσουμε  και να επιβάλουμε μια διαδικασία ανάταξης;

Γι’ αυτό σήμερα το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε δεν είναι το οικονομικό, είναι το έλλειμμα που έχουμε ως κοινωνία και ως άτομα για το που θέλουμε να πάμε, τι στόχους έχουμε για το αύριο. Η μόνη δύναμη που θα μπορούσε να αντιστρέψει το πρόσημο στην πορεία που έχουμε πάρει είναι η πίστη. Μια πίστη, μια πεποίθηση, ότι μπορούμε να σηκώσουμε το κεφάλι ψηλά. Το θέμα είναι ποιος θα μας την εμπνεύσει;  Μέχρι τότε θα ζούμε υπό την απειλή της χρεωκοπίας και θα εκλιπαρούμε για μια ακόμη μικρή αναβολή.